BU GECE GÖKYÜZÜ KARANLIK ANNE

Bu gece gökyüzü ne kadar karanlık anne,
Her gece elinden tutup, kirpiklerine dileklerimi astığım,
Ay bile terketmiş göğü.

Güneş ne zaman doğacak anne,
Gözyaşlarımızdan ışıldardı gök kuşağı,
Göz pınarlarımız kurumak üzere.

Bu gece ne kadar soğuk anne,
Üşüyorum, çok üşüyorum…
Ellerin bile ısıtamıyor yüreğimi.

Sahi ya anne, yüreğim sustuğunda,
Isınır mı ellerim, güneş doğar mı yeniden.
O zaman ısınmak istiyorum anne…

Öyle bakma yüzüme anne, ben boyamadım kana.
Ağlama anne, silme gözyaşlarımı,
Belki onlar ısıtır yüreğimi..

Bahar bu sene de geç kaldı anne,
Papatyalar tohumlarında çürüdü yine.
Ama olsun anne, onları bağrına basar kara toprak..

Çapaklarım yüreğime batıyor anne,
Kulaklarım çınlıyor, neden sustu herkes.
Sanki ılık bir su serpildi yüreğime.
Yavaş yavaş ısınıyorum anne…